De dag is weer voorbij en we gaan netjes optijd ons bedje opzoeken, maar niet voor er weer een blogje getikt is natuurlijk!
De dag begon, bij gebrek aan een subway, bij het buffet. Daarna op naar de PokerStars Desk om onze “gear” op te halen. De desk was er wel, maar we konden pas vanaf Donderdag terecht, dan zal het wel een stuk drukker zijn met pokerspelers, maar het is niet anders.
Vervolgens op naar de Venetian om een kaartje voor de $330 deepstack te halen. Helaas had ik scriptdude zijn reply nog niet gelezen en kon dit dus pas vanaf 21:00. Goed, dan op naar de Treasure Island om onze showtickets te halen, dit was geen probleem en zo was er tenminste nog iets over van de planning die we van te voren gemaakt hadden.
Vanaf de Treasure Island zijn we een wandelingetje gaan maken naar de Bellagio. Warm was het zeker buiten, maar ik moet zeggen dat ik er niet zo heel veel last van heb gehad vandaag. De Bellagio voelde weer als vanouds, het was nog voor twaalven en redelijk rustig. We konden kiezen om een nieuwe 15/30 of 30/60 tafel te joinen. We kozen beide voor de “safe” optie en zijn tegenover elkaar aan de 15/30 tafel gaan zitten.
De tafel was soft, misschien wel een van de softste 15/30 tafels waar ik tot nu toe aan gezeten heb. Ik herkende ook geen 15/30 regulars van de vorige keren (zag er twee op andere tafels zitten) en vraag me toch wel af waar die mensen dan nu zijn. Zijn ze andere games gaan spelen? Zitten ze in het Rio? of hebben ze de dinsdag vrij genomen, aangezien ze al weken lang dag in dag uit tegen de “WSOP” vissen te spelen? Dit is natuurlijk alles behalve een ramp aan de pokertafel en zo konden wel lekker gaan grinden.
Het bleek alweer snel dat online spelen een stuk lastiger is en Live vertaald zich dat vooral doordat preflop limpen de standaard is. Limpers isoleren is dan ook prima te doen en zo zit je in positie tegen matige handen en dat is natuurlijk fijn spelen. Een preflop 3-bet betekend bijna altijd AA-QQ/AKs bij de meeste “vissen” hier, ook daar kan je dan dus ook prima gebruik van maken door zelf te 3-betten met wat mindere handen. Zo kreeg ik meestal veels te veel respect, kon ik bij de showdowns bijna altijd de winnende hand laten zien en trok ik de lucky river op de juiste momenten of maakte mijn tegenstander een river fold op het moment dat ik het stiekem toch een keertje niet had. Zo is het natuurlijk makkelijk kaarten
Na verloop van tijd kwam er een derde Nederlander aan onze tafel zitten, Arnaud een regular uit het HC in Amsterdam. We kenden elkaar nog niet en hebben gezellig zitten te praten tijdens het spelen van onze handjes. Af en toe werden wij er op gewezen dat we engels aan tafel moeten praten, maar dit vind ik eigenlijk ook niet meer dan terecht. De sessie verliep super goed en zo kon ik na zo’n vijf uur pokeren met $1450 dollar winst van tafel lopen, ik gok dat dit wel een beetje above avg runnen is, maar dat vind ik natuurlijk helemaal niet erg 
Met Robbertjan ging het een stukje minder en omdat hij de eerste paar handen die hij speelde niet winnend kon afsluiten op de showdown, kreeg hij ook niet zoveel respect meer voor een hand. Dit is een beetje funest voor zijn stijl van poker en zo draaide hij niet echt lekker de eerste uurtjes. Uiteindelijk wist hij wat van zijn verlies goed te maken door een tandje aggresiever te gaan spelen en zo kon hij zijn verlies beperken tot -300. Wel jammer voor zo’n softe tafel, maar op een KK die gekraakt werd kreeg hij ook weinig tophanden (sample is ook maar zo’n 150/175 handen natuurlijk).
De Bellagio was dus ouderwets genieten maar we hadden inmiddels toch wel honger. We hadden het idee om weer eens lekker Teppanyaki te gaan eten. Dit doen we altijd in het Tropicana Casino, het restaurant is bijna niet te vinden, maar het eten is er altijd prima. We kwamen er echter voor de deur achter dat het restaurant “tijdelijk” gesloten was…. Bad Beat na een wandelingetje van een half uur in de hitte. Dan maar naar het Hilton, waar ze ook een Teppanyaki restaurant hebben.
We mochten gezellig aanschuiven bij 4 leuke dames en zo begon het toch stiekem een beetje te kriebelen om de nachtclubs weer op te gaan zoeken. Vrouwen in mooie jurkjes en op hoge hakken blijft toch iets wat ik heel erg kan waarderen aan het uitgaansleven in Las Vegas, maar ik heb mezelf beloofd om niet uit te gaan totdat ik uit het main event bust. Toch wel de zuurste bad beat van de vakantie denk ik
Nadat we nog even op de foto moesten aangezien wij bestempeld waren door de dames als de nieuwe WSOP champions konden we op naar Mystere. De show begon een beetje traag en met onze maaltijd net achter de rug en een halve jetlag was het even zwaar Maar na een half uurtje kwam er wat meer actie op het enorme podium en was ook deze show weer goed genieten. Ik vond “O” en KA wel beter, maar misschien ook omdat uiteindelijk de shows gewoon meer van hetzelfde zijn. Een van deze shows bezoeken blijft dus een aanrader!
Nu ga ik me bed weer opzoeken, morgen gaan we eerste langs de Rio om ons in te schrijven (bye bye dollars) en dan op naar de Venetian om samen met Scriptdude de FT te halen!
Sorry, the comment form is closed at this time.